สำหรับแพทย์หลายคน คำถามว่าใครสามารถเข้าถึงเตียง ICU ที่จำกัดได้ ทำให้เกิดความท้าทายที่น่ากังวล โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาถึงข้อเสนอที่เผยแพร่อย่างกว้างขวางซึ่งได้รับการสนับสนุนเป็นพิเศษ ในอิตาลี เกณฑ์นี้ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจว่าใครได้รับอนุญาตให้เข้าใช้เตียง ICU โดยคำนวณจากอายุขัยในอนาคตที่อาจได้รับจากการรักษา (หรือในข้อเสนอบางข้อ หมายถึง “ปีแห่งชีวิตที่ปรับคุณภาพแล้ว”) สิ่งนี้จะปฏิเสธการเข้าถึงบุคคลที่มีอายุมากกว่าที่
กำหนดรวมถึงผู้ที่มีความพิการและเงื่อนไขทางการแพทย์บางอย่าง
ต้องใช้เวลาหลายปีกว่าที่เราจะเลิกตัดสินคุณค่าหรือคุณค่าของบุคคลด้วยอายุ เชื้อชาติ รสนิยมทางเพศ ความสามารถทางร่างกาย ศาสนา หรือลักษณะส่วนบุคคลอื่นๆ ความเดือดดาลที่เลวร้ายที่สุดของศตวรรษที่ 20เป็นผลโดยตรงจากแนวทางดังกล่าว ซึ่ง มักถูกอ้าง ว่าได้รับการสนับสนุนจากเหตุผลทาง “จริยธรรม” ในเวลานั้น
นอกจากนี้ยังไม่เคยมีการอภิปรายในที่สาธารณะ และแน่นอนว่าไม่มีข้อตกลงใดๆ เกี่ยวกับว่า “คุณค่าทางจริยธรรม” ของบุคคลสามารถคำนวณทางคณิตศาสตร์ตามจำนวนปีทั้งหมดที่เขาหรือเธออาจมีชีวิตอยู่ได้หรือไม่ การระบาดใหญ่ของไวรัสโคโรนาบังคับให้เราต้องถามคำถามที่ยากมากๆ แต่เราพร้อมสำหรับคำตอบแล้วหรือยัง?
ทางเลือกซึ่งได้รับการพัฒนาและใช้เป็นประจำในโรงพยาบาลทั่วออสเตรเลียเป็นเวลาหลายปี ใช้กระบวนการอภิปรายอย่างเข้มงวดเกี่ยวกับผลประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นและภาระของการรักษาที่เสนอสำหรับผู้ป่วยแต่ละราย โดยคำนึงถึงลักษณะทางคลินิกที่เกี่ยวข้องทั้งหมด และปัญหาเฉียบพลันสามารถเกิดขึ้นได้หรือไม่ เอาชนะ.
มันนำมาซึ่งการวิเคราะห์โดยละเอียดเกี่ยวกับประเด็นทางเทคนิคและผลลัพธ์ เกี่ยวข้องกับการอภิปรายอย่างเปิดเผยกับผู้ป่วย ผู้ดูแลทางการแพทย์ สมาชิกในครอบครัว และเจ้าหน้าที่ ICU ผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับปัญหาทางการแพทย์ สังคม อารมณ์ และจริยธรรม
มันรวมความยืดหยุ่นและความพร้อมที่จะปรับตัวและเปลี่ยนแปลงระเบียบการกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลง โดยคำนึงถึงสถานการณ์เฉพาะของชีวิตผู้ป่วยแต่ละราย รวมถึงความชอบส่วนบุคคล ความเชื่อทางศาสนาและวัฒนธรรม โดยจะละทิ้งลักษณะส่วนบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจทางการแพทย์ เช่น เชื้อชาติ เพศ รสนิยมทางเพศ และเชื้อชาติ
นี่ไม่ได้หมายความว่าอายุจะไม่เป็นข้อพิจารณาที่เกี่ยวข้อง อันที่จริง
ในบางสภาวะ อายุที่มากขึ้นมีความเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับความน่าจะเป็นของการตอบสนองต่อการรักษาที่แย่ลง บางครั้งเป็นเพราะอายุที่เพิ่มขึ้นมีความเชื่อมโยงโดยตรงกับโรคที่เกี่ยวข้องกับอายุ ซึ่งลดโอกาสที่การรักษาจะประสบความสำเร็จ เช่นมะเร็งบางชนิด
ในบางครั้ง ด้วยเหตุผลที่ไม่ชัดเจนมากนัก อายุเองก็ดูเหมือนจะทำนายผลลัพธ์การรักษาที่ไม่ดี ซึ่งนำไปสู่การรวมไว้ในระบบการให้คะแนนมากมายสำหรับการทำนายผลลัพธ์ของการรักษา รวมถึงการดูแลผู้ป่วยหนักและการรักษาโรคมะเร็ง
ในทั้งสองกรณี การพิจารณาอายุจะถูกนำมาพิจารณาในการตัดสินใจ เป็นไปได้เช่นกันว่าอายุอาจเกี่ยวข้องกับการพิจารณาทางปรัชญามากขึ้น เช่น ผู้สูงอายุคิดว่าตนเองมีชีวิตใน “โอกาสที่ยุติธรรม” อยู่แล้วหรือไม่ หรือคนหนุ่มสาวควรได้รับโอกาสในการใช้ชีวิตและได้รับศักยภาพของตนเองหรือไม่
ดูข้อมูลเพิ่มเติม: The ‘dreaded duo’: Australia น่าจะถึงจุดสูงสุดในกรณีของ coronavirus ในช่วงฤดูไข้หวัดใหญ่
แม้ว่าสิ่งเหล่านี้อาจเป็นข้อพิจารณาที่เกี่ยวข้องและได้รับการยอมรับจากหลาย ๆ คน รวมถึงบางครั้งโดยผู้ที่มีอายุมากกว่าด้วยกันเอง สิ่งเหล่านี้มีความชัดเจนน้อยกว่ามากและมีความขัดแย้งมากกว่าและต้องมีการถกเถียงกันอย่างต่อเนื่อง
ประเด็นสำคัญคือแม้ในกรณีเหล่านี้ อายุไม่เคยถูกมองว่าเป็นการกำหนดคุณภาพหรือลักษณะเฉพาะของบุคคล แต่เป็นตัวบ่งชี้ที่เป็นไปได้ของลักษณะที่เกี่ยวข้องอื่น ๆ หรือปัจจัยเสี่ยง ความเกี่ยวข้องเชื่อมโยงกับความหมายของบุคคลนั้นๆ ไม่ใช่การสันนิษฐานว่าคนชรามีค่าน้อยลงและไม่คู่ควรแก่การรักษา
ในสภาพแวดล้อมที่รุนแรง ข้อจำกัดด้านเวลาและทรัพยากรอาจเพิ่มแรงกดดันอย่างมากต่อกระบวนการตัดสินใจ แต่ยังคงใช้หลักการเดียวกัน ในความเป็นจริง ในบริบทเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญที่สุดที่จะต่อต้านการใช้เกณฑ์ที่ไม่ได้ตั้งอยู่บนหลักฐานหรือข้อโต้แย้งทางจริยธรรมที่ถูกต้อง
เราจะตอบสนองอย่างไร?
ความเข้มแข็งทางจริยธรรมของสังคมได้รับการเปิดเผยในการตอบสนองต่อความท้าทายที่ร้ายแรง หากเรามีคุณค่าที่ควรค่าแก่การปกป้อง นี่คือเวลาที่จะต่อสู้เพื่อพวกเขา
พวกเราส่วนใหญ่ไม่ต้องการย้ายไปอยู่ในสังคมที่ขึ้นอยู่กับการกำหนดมาตรการโดยพลการที่เลือกปฏิบัติต่อผู้คนบนพื้นฐานของลักษณะส่วนบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องกับจริยธรรมหรือทางการแพทย์
คนรุ่นต่อไปจะตัดสินเราว่าเราตอบสนองต่อวิกฤตนี้อย่างไร และเราจะสามารถปกป้องค่านิยมหลักของเราได้หรือไม่ นี่คือเวลาที่อาจจะมากกว่าครั้งไหนๆ ที่เราต้องรักษาจิตสำนึกด้านจริยธรรมของเรา
